عشق کعبه

                                                                    ((عشق کعبه))

نامت ای کعبه همیشه به لبم                                         ز آتش هجر تو در تاب و تبم

عشقت انداخته سوزی به دلم                                                 که گواه است بر آن دود لبم

من به آهنگ حجازی همه شب                                              به سماع و می و رقص و طربم

کی به سر منزل مقصود رسم                                                  من که از قافله یک ره عقبم

کی به میقات کنم نیت پاک                                                  تا در اندیشه سیم و ذهبم

کی به تن جامه احرام کنم                                                     تا که پابست لباس و لقبم

کی به لبّیک دو لب باز کنم                                                    تا که آلوده لهو و لعبم

کی سبکبار کنم سعی و طواف                                    من که حمال حطام و حطبم

کی به ذی حجه روم زی عرفات                                  من که نشناخته طی شد رجبم

کی افاضه کنم از دشت وقوف                                        من که عاجز ز طی یک وجبم

کی به مسلخ بکنم ذبح عظیم                                                  تا ذبیح شهوات و غضبم

نُسک و بیتوته و رمی جمرات                                          در منا گر که کنم در عجبم

کی گذر از سر و از حلق کنم                                                   تا ز حلق سر و مو در تعبم

کی شوم مست می زمزم دوست                                             من که سرمست شراب عنبم

گر به خال سیه ت بوسه زنم                                                     شکر توفیق شود روز و شبم

بر درت هر چه زدم کس نگشود                                               تا که بستم در نام و نسبم

نا امید از همه اسباب شدم                                                      تا سبب ساز همو شد سببم

طی نکردم به خود این وادی عشق                                          کس فرستاد خدا در طلبم

از دل زخمیم  آمد  این شعر                                                    تو مپندار که اهل ادبم