شهادت، درجـه ایی است بسیـار رفیـع .. مؤمنـان آن را خـواهاننـد .. و صـادقان بـرای رسیـدن به آن تـلاش می کنند.
باا آن.. درجات، بالا می رود ..
و با آن .. گناهان پوشیده می شود ..
و
با آن .. مومن به آرامش، امنیت و سعادت خواهد رسید .. چه آنگاه که روح از
بدنش جدا می شود و چه آنگاه که در قبر است و چه، روز سختی بزرگ (روز
قیامت).
و در بالاترین درجات بهشت، از نعمت های خداوند بهره مند است
.. آنجا که نه چشمی آن را دیده و نه گوشی تعریف آن را شنیده و نه به قلب
کسی خطور کرده است.
هنگامی که کالا، بهشت باشد .. باید که بهای آن نیز زیاد باشد.
شهیده...
سمیه
بنت خیاط .. رضی الله عنها، اولین زنی بود که به شهادت رسید. و در واقع
ایشان اولین کسی بودند که به درجه رفیع شهادت نایل آمدند...
سمیه
رضی الله عنها کنیزی بود که در جامعه جاهلیت آن روزگاران زندگی می کرد ..
او به همراه همسر و فرزندش دین حق را لبیک گفته و ایمان آورده بودند.
خانواده یاسر خانواده ای پاک و مبارک بود و همگی، به دین اسلام این نور
هدایت و رحمت، گرویده بودند...
رسول الله صلی الله علیه وسلم کلام
خداوند را بر گوش آنان خواند و این کلام خداوند، سینه هایشان را وسعت و
فراح داد. و دین خداوند را با جان و دل پذیرفتند. و هرکس که در آن زمان
وارد دین اسلام می شد، می دانست که باید بهای سنگینی به سبب آن بپردازد،
آنگاه که جاهلیت با تمام قدرتش به او هجوم می آورد، تا ایمان زنده شده در
دلهایشان را از بین ببرند. و هیهات که هرگز نتوانسته و نمی توانند...
اما
آل یاسر .. قریش از شکنجه کردنشان لذت می برد. تا شاید بتوانند در
برگرداندن آنان پیروزگردند. و نمی دانستند که هرگاه ایمان با قلب در آمیزد و
با خون آمیخته گردد، آدمی جانش را نیز فدای آن می کند .
و سمیه ..
زنی بزرگ بود .. کنیزی ضعیف .. و عذابی بزرگ بر او چیره شده بود. و این
شکنجه ها چیزی جز صبر، بر او اضافه نمی کرد .. تا شاید روز بشارت فرا رسد
.. روزی پیامبر صلی الله علیه وسلم، این خانواده پایدار و مقاوم را دیدند
که شکنجه می شوند، فرمودند:
«صبراً یا آل یاسر .. فإن موعدکم الجنة»
«ای آل یاسر صبر پیشه گیرید .. قطعا که وعده ی شما بهشت است.»
الله اکبر آیا بعد از این چنین خطابی، سختی و دشواری، معنا پیدا می کند؟؟
به
راستی که آن بشارتی است که همراه با خود، هر سختی ایی را آسان می گرداند. و
مژده ایی است که با شنیدن آن هر شکنجه ایی را، بی اثر می گرداند.
تمامی این شکنجه ها و سختی ها به خاطر خداوند متعال است، به خاطر دین الله...
همانا که دین خداوند متعال برتر است، و همانا که کالا و وعده خداوند متعال برترین...
و
ابوجهل از آنان انتظار ارتداد و بازگشت را داشت .. ولی از سمیه (رضی الله
عنها) چیزی نمی دید جز اینکه هرگاه پیامبر صلی الله علیه وسلم، او(سمیه
رضی الله عنها) را می دید به پیامبر صلی الله علیه وسلم می گفت: شهادت
می دهم که تو رسول خداوند هستی و شهادت می دهم که وعده تو حق است.
این
را در حالی می گفت که تحت شدیدترین شکنجه ها بود. و این شکنجه ها جز بر
پایداری او نمی افزود .. و ابوجهل چیزی جز خشم و عصبانیت نصیبش نمی گردید. و
تنها دلیل ابوجهل برای شکنجه دادن و انتقام گرفتن از سمیه، ایمان آوردن او
به خداوند عزیز و حمید بود. و این عادت همیشگی اهل کفر بوده است. و این
همان رفتاری است که امروز، در هر مکانی با مسلمانان انجام می دهند، در
افغانستان، عراق، فلسطین و...
از مسلمانان انتقام نمی گیرند جز به
خاطر دینشان، پایداریشان، و مبارزه اشان برای زندگی کردن با عزت و کرامت و
برای زندگی کردن بشریت با بهترین دین، در دین اسلام.
ابوجهل فریاد
می زد که یا باید به محمد ناسزا بگویی و خدایان ما را ستایش کنی و یا اینکه
خواهی مرد. و سمیه، با عزت یک زن مسلمان و با پایداری یک زن مؤمن صابر، به
او جواب داد: «وای بر تو و خدایانت.»
هیچ بازگشتی به نام دین وجود ندارد...
و در برابر کافران شکستی وجود ندارد...
عصبانیت ابوجهل شدت یافت، و نیزه ای که در دست داشت را در بدن او فرو کرد. تا اولین شهید اسلام گردد.
زندگی اش را فدای دین خداوند کرد...
و زیباترین مَثل در عزت، صبر و پایداری گردید...
آگاه گشت که زندگی فقط یکی است .. و دانست که پیروزی، لحظه ایی صبر است...
و آنچه تمنایش را داشت، از آن او خواهد بود.
پس گوارای آل یاسر باد...
و گوارا باد بر آنان که بر مسیر آل یاسر هستند.
اللهم و اکفناهم بما شئت، أنت مولانا ولا مولى لهم
منبع:کانون اسلام
