توصیه هایی به حاجی عزیز

عبیدالله

خودم و تو را به چند شفارش مهم و گرانبها، وصیت مى‎کنم. پس گوش جان بسپار و دریچه‎های قلبت را بگشا.

*تقوا را آشکارا و پنهان پیشه خود کن چون تقوا آغاز هر خیر و نیکی است و اساس هر رستگاری است و راه پیروزی است و آن وصیت خدا برای مردمان نخستین و آخرین آنهاست و برای پیامبران و همه‎ی فرستادگان و مؤمنان و صالحان است

خداوند مى‎فرماید:«و ما به کسانى که پیش از شما، کتاب آسمانى به آنها داده شده بود، سفارش کردیم، (همچنین) به شما (نیز) سفارش مى‏کنیم که از (نافرمانى) خدا بپرهیزید».[النساء: 131].

و رسول الله(ص) مى‎فرماید: «اتق الله حیثما کنت وأتْبِعِ السیئة الحسنة تمحها». [رواه الترمذی].

«هر جا که هستی  از خدا بترس، بعد از بدی، خوبی کن تا خوبى‎ها، بدى‎های تو را محو و نابود کند».

*خود را به اخلاق و رفتار نیک  عادت ده چون از مهمترین حکمتهای حج و عبادت‎های دیگر عادت کردن به اخلاق نیک است؛ چرا که اخلاق نیک تو را به خداوند نزدیک مى‎کند و تو را همسایه رسول اکرم(ص)ص در بهشت مى‎گرداند و در نظر مردم محبوب و دوست داشتنى‎ات مى‎دارد و اخلاق نیک سنگین‎ترین چیزی است که در روز قیامت در ترازوی اعمال مى‎گذارند و پس از تقوا، بیشترین چیزی که مردم را به بهشت وارد مى‎کند، ترازوی اعمال است.

*از ریاء و شرک بپرهیز چون این خانه (کعبه) از اولین روز بر اساس و قاعده توحید ساخته شده است و سبب ساختن آن عبادت خداى یکتا و بى‎همتا، و انجام عبادت و عمل نیک فقط و تنها برای او بوده است. پروردگار به ابراهیم(ع) امر فرمود تا این خانه را برای طواف کنندگان و نمازگزاران و رکوع کنندگان و سجود کنندگان پاکیزه نگه دارد تا اینکه خدا را به یگانگی پرستش کنند.

خداوند مى‎فرماید:«(به خاطر بیاور) زمانى را که جاى خانه (کعبه) را براى ابراهیم آماده ساختیم (تا خانه را بنا کند; و به او گفتیم:) چیزى را همتاى من قرار مده! و خانه‏ام را براى طواف‏کنندگان و قیام‏کنندگان و رکوع‏کنندگان و سجودکنندگان (از آلودگى بتها و از هر گونه آلودگى) پاک ساز».[الحج: 26].

و در تاریخ بیان شده که ابراهیم(ع) رمز توحید ویکتا پرستی است و دشمن شرک و شکننده بتهاست و پدر ملت حنیف و پاک است.چنانکه خداوند مى‎فرماید: «ابراهیم نه یهودى بود و نه نصرانى; بلکه موحدى خالص و مسلمان بود; و هرگز از مشرکان نبود».[آل عمران: 67].

به همین سبب است که حاجی در آغازین مرحله‎ی عبادات و اعمال حج، اعلان توحید خالص برای خدا مى‎کند و در اولین کلماتی که به زبان مى‎آورد مى‎گوید: 

«لبیک اللهم لبیک، لبیک لا شریک لک لبیک، إن الحمد، والنعمة، لک والملک، لا شریک لک».

و اما برخی از حجاج فقط برای اینکه به آنها  حاجی گفته شود، قصد انجام مناسک حج مى‎کنند چنین فردی که انتظار ستایش و مدح مردم را دارد، از حج هیچ بهره‎ی معنوی نمى‎برد مگر آنچه که خواسته از ریا و تظاهر، و مدح و ثنای مردم به او. چنین کسی نزد خدا هیچ اجر و پاداشی ندارد.

مرتکب گناه شده است، زیرا اعمال حج را برای غیر خدا خدا انجام داده است.

رسول اکرم(ص)مى‎فرماید: «إذا جمع الله الأولین والآخرین لیوم لا ریب فیه، نادى منادٍ: من کان أشرک فی عملٍ عمله لله عز وجل، فلیطلب ثوابه من عند غیر الله عز وجل، فإن الله أغنى الشرکاء عن الشرک».«هنگامى‎که خداوند مردم را در روز قیامت جمع مى‎کند منادی ندا مى‎کند: اى مردم هر کس در عمل و کرداری که برای خدا انجام داده شریک قائل شده و شرک آورده، ثواب و پاداش آنرا از غیر خدا (یعنی همان کسی که پرستش کرده) بگیرد که خدا از شرک و شرک آورندگان، بی‎نیاز است».

و خداوند مى‎فرماید: «بگو: نماز و تمام عبادات من، و زندگى و مرگ من، همه براى خداوند پروردگار جهانیان است. همتایى براى او نیست; و به همین مامور شده‏ام; و من نخستین مسلمانم!». [الأنعام: 162-163].

و شخص مؤمن به هیچ کس جز خدا توجه نمى‎کند و درست نیست که در اعمال خود تظاهر و ریا کند.

یا اینکه غیر خدا با کسى دیگر راز و نیاز کند چه آن فرد زنده باشد چه مرده.

مبارک شمردن و برکت جستن قبرها (چه انسان بزرگ و چه عامی) درست نیست.مسح کردن و دست کشیدن بر قبر و آرامگاه بزرگان دین و مردان خدا به هیچ وجه درست نیست و همچنین به دعا خواندن آنها.یاری خواستن و تضرع کردن در برابر قبر آنها که از این دنیا رفته‎اند و یا حتى اگر زنده باشند چون دعا و التماس و طلب از غیر خدا، درست نیست.قربانی کردن برای غیر خدا و نیز در مقابل دیگران که از سفر مى‎آیند و یا در برابر عروس و داماد و غیر آن صحیح نیست و انسان مؤمن کسی است که همه‎ی اعمال و عبادات آشکار و پنهان خود را فقط برای خدا انجام می‎دهد.

خداوند مى‎فرماید:«و اگر آنها مشرک شوند، اعمال (نیکى) که انجام داده‏اند، نابود مى‏گردد (و نتیجه‏اى از آن نمى‏گیرند)». [الأنعام: 88].

*نمازهای پنجگانه را به موقع، و در اوقات خود، و با جماعت ادا کن زیرا اگر حج، رکن پنجم از ارکان اسلام است. نماز رکن دوم آن مى‎باشد و آنهم ستون و اساس دین اسلام است، و رکن اصلی عبادت است. و هیچ عملی مقبول درگاه خداوند واقع نمى‎شود و خدا هیچ عبادت و طاعتی را نمى‎پذیرد، مگر به واسطه‎ی نماز پس نماز را بر پای دار، و در هنگام نماز فروتن و افتاده باش. چون نماز وسیله‎ی ارتباط و پیوند انسان با خداوند است.

نماز نور چشم توست، نماز دل انسان را شاداب و با طراوت مى‎کند. نماز روزی انسان را زیاد مى‎کند، و درون انسان را پاک مى‎دارد. نماز و یاد خدا قلب انسان، و وجدان انسان را آرام مى‎کند و از اشتباه و خطا و گناه دور مى‎سازد.خداوند مى‎فرماید: «که نماز (انسان را) از زشتیها و گناه بازمى‏دارد».[العنکبوت: 45].

و مى‎فرماید:«مؤمنان رستگار شدند; آنها که در نمازشان خشوع دارند».[المؤمنون: 1-2].

و رسول اکرم(ص) مى‎فرماید: «أرأیتم لو أن نهراً بباب أحدکم یغتسل منه کل یوم خمس مرات هل یبقى من درنه ـ أی وسخه ـ شیء، قالوا: لا یبقى من درنه شیء، قال: فذلک مثل الصلوات الخمس، یمحو الله بهن الخطایا».فرض کنید جوی آبی بر در خانه یکی از شما باشد.و هر روز پنج بار خود را در آن بشوید.آیا از نجاست و پلیدی، چیزی بر بدنش باقی مى‎ماند؟یاران گفتند: خیر یا رسول الله!

آنحضرت(ص) فرمودند: این مانند نمازهای پنج گانه است که خداوند گناهان و خطاها را به وسیله‎ی آن از بین مى‎برد.

*خداوند تو را به عبادت و طاعت خود دعوت فرمود و تو را بسوی خانه خود آورد و آنگاه سالم و پیروز به خانواده‎ات باز گردانید بنابر این بر تو است که شکر این نعمت را به جای آوری و با روح و جانی آزاد و رها از دنیا دوستی و خودبینی به خانه باز گردی و عزم کن که از این پس به مردم خوبی و بخشش کنی و آنها را در راه خیر پند و اندرز دهی و یاری‎شان نمایی تا جایی که نیرو و توان داری و از تو بر مى‎آید امر به معروف و نهی از منکر کن. یعنی مردم را به کارهای نیک دعوت کن. و از اعمال بد برحذر دار.

*بذر ایمان و نیکی را در همه جا بپاش تا نزد خداوند از بهترین بندگان به شمار آیی.

چنانکه خداوند مى‎فرماید: «چه کسى خوش گفتارتر است از آن کس که دعوت به سوى خدا مى‏کند و عمل صالح انجام مى‏دهد و مى‏گوید: من از مسلمانانم‏». [فصلت: 33].

*سفر حج را، سفر عبادات و راز و نیازها و اعمال دینی بدان.

سفری که آغاز تولد تو به شمار آید. سفری که پر از توبه و استغفار و نماز و تسبیح و روزه و شب زنده‎داری باشد.

و با آن عبادت‎ها راه ورود گناه را به دل خود ببند و از جاهای شک برانگیز که تو را از یاد خدا متوجه غیر خدا مى‎کند دوری کن و خوردنى‎ها و غذایت را از راه حلال به دست آور و حلال بدان و مطمئن باش که هر روزی حلالی را خداوند برای تو تعیین کرده و فرستاده است پس در کسب روزى‎ات تلاش و کوشش کن و از شک و تردید نسبت به سرنوشت، روزی و چیزی که خدا برای تو قرار داده بپرهیز.

*بر این سفر خود بیندیش و فکر کن که این سفر باز گشتی ندارد. مانند سفر آخرت و مرگ و خداحافظی از دنیای خاکی که برای برخی مردم ترسناک است بیندیش که امروز به سوی خانه‎ی خدا آمدی، و فردا به سوی خدا مى‎روی. (که باز گشتی در آن نیست).

امروز به سوی حج خانه خدا مسافرت کردی، و فردا به سوی قبر خودت مسافرت مى‎کنی.

این لحظه را که به سوی خانواده‎ات باز مى‎گردی و از دیدار آنها خوشحال و مسرور می‎شوی، غنیمت شمار زیرا روزی مى‎آید که از نزد اهل و خانواده‎ات مى‎روی و هرگز نمى‎توانی بار دیگر آنها را ببینی.

مگر اینکه تو و خانواده‎ات همگان از اهل بهشت باشید ـ بإذن الله ـ بنابر این به گونه‎ای زندگی کن که هر لحظه آماده‎ی سفر باشی و خداحافظی از این دنیا و دوری از خانواده و سفر به سوی آخرت برایت آسان باشد.

*در کار خیر تلاش کن و به آخرت بیندیش که سفری بى‎بازگشت است.خداوند مى‎فرماید: «(آنها همچنان به راه غلط خود ادامه مى‏دهند) تا زمانى که مرگ یکى از آنان فرارسد، مى‏گوید: پروردگار من! مرا بازگردانید. شاید در آنچه ترک کردم (و کوتاهى نمودم) عمل صالحى انجام دهم! (ولى به او مى‏گویند:) چنین نیست! این سخنى است که او به زبان مى‏گوید (و اگر بازگردد، کارش همچون گذشته است)! و پشت سر آنان برزخى است تا روزى که برانگیخته شوند». [المؤمنون: 99-100]