یادی از وداع حجاج

با تو خدا حافظى مى‎کنیم در حالیکه قلب ما، خوار و زار و فروتن است. و نفس ما خاشع است و امیدواریم که باز هم تو را ببینیم.
از خدا مى‎خواهیم که ما را بار دیگر بسوی تو برگرداند، و باز هم به دیدار تو موفق شویم، و به دیدن تو باز هم بزرگوار و بزرگوارتر شویم.

اى خدا چقدر فراق و جدائی سخت است.اى خدا چقدر دورى و جدائی تلخ است....

دیدار کعبه یادگاری فراموش نشدنی است. اما وداع از سرزمین مقدس مکه چه تلخ است و جان فرسا
الله اکبر، الله اکبر، الله اکبر.پاک است کسی که این سواری را برای ما رام و مطیع نمود.و (اگر خدا این را برای ما رام نمى‎کرد).ما توانایی تسخیر کردن آن را نداشتیم.و هرآینه ما به سوی پروردگار خویش باز مى‎گردیم.
خدایا! هرآینه ما در این سفر، نیکویی و پرهیزکاری را از تو مى‎خواهیم. و انجام آنچه را که مایه‎ی خشنودی توست.خدایا! این سفر را برای ما آسان کن. و دوری سفر را بر ما کوتاه گردان.خدایا! تو همراه ما در سفر و سرپرست خانواده‎ی مایی.خدایا! من از سختی سفر و از حادثه‎ی غم انگیز و از سختی بازگشت به سوی دارایی و خانواده‎ام، و فرزندانم به تو پناه مى‎برم.الحمد لله، الحمد لله، الحمد لله.ستایش از آن خدائی است که ما را به سوی اطاعت از خود هدایت فرمود.ستایش از آن خدائی است که حج خانه خود را برای ما فراهم گردانید. و اعمال و عبادات حج را بر ما آسان نمود و با نعمت‎های خود بر ما منت گذاشت.
(خدا حافظ) مکه، اى منـزلگاه وحی.خدا حافظ اى محل طلوع نور.خدا حافظ اى قبله دنیا.وداع اى خانه خدا.خدا حافظ اى مقام إبراهیم.خدا حافظ اى زمزم.خدا حافظ اى غار حراء.خدا حافظ اى منى.خدا حافظ اى عرفات.خدا حافظ اى مشاعر دوست داشتنى.اى اعمال حج و نشانه‎هاى خدا.خدا حافظ اى یادگار زیبا.اى گرانترین خاطره‎ها.و اى شیرین‎ترین امیدها و آرزوها.اى زیباترین زمان زندگی.و اى بهترین لحظات.با تو خدا حافظى مى‎کنیم در حالیکه قلب ما، خوار و زار و فروتن است. و نفس ما خاشع است و امیدواریم که باز هم تو را ببینیم.از خدا مى‎خواهیم که ما را بار دیگر بسوی تو برگرداند، و باز هم به دیدار تو موفق شویم، و به دیدن تو باز هم بزرگوار و بزرگوارتر شویم.اى خدا چقدر فراق و جدائی سخت است.اى خدا چقدر دورى و جدائی تلخ است.اى خدا چقدر وداع دشوار است.خدا حافظ ای مکه.خدا حافظ ای مکه.چقدر کلمه خدا حافظی دشوار است.و چقدر پر حرارت و سوزنده است.لحظه‎ی وداع و خدا حافظی فراموش نشدنی است.لحظه‎ی وداع اشکها گرم مى‎شود.و انسان به هر شجاعتی که باشد بگریه مى‎افتد و قدرتمندان در برابر آن کوچک و حقیر مى‎شوند، و زورگویان در برابر آن از پا مى‎افتند.پس کسی که کعبه، خانه خدا را وداع مى‎گوید.کسی که مى‎رود و حرم خدا.مقام ابراهیم.رکن الیمانی.چاه زمزم.و آب زمزم.طواف.و مشاعر مقدسه را پشت سر مى‎گذارد.چگونه مى‎تواند لحظه‎ی وداع را تحمل کند.چگونه مى‎تواند لحظه‎ی خداحافظی را از یاد ببرد و فراموش کند؟.اى حجاج گرامی.اى عزیزان مسافر.اى برادر رفتنی.و اى میهمان کوچ کننده.ما برادرانت در بلد الحرام.ما که با شنیدن صدای لبیک تو شاد شدیم.و با نگاه به احرام تو خوشبخت شدیم.و با بلند کردن الله اکبر ولا اله الا الله گفتن تو اُنس گرفتیم.و گوش، و جان و روح ما با رایحه دعا و راز و نیاز تو معطر گردید.چگونه همراهى‎ات را فراموش کنیم.چگونه به تو خداحافظ بگوییم؟